در یک روش درمانی IVF استاندارد ، هر بار که یک سیکل بیش از یک جنین تولید می کند ، باید مشخص شود که کدام جنین منتقل می شود. این انتخاب با رشد و نمو جنین تعیین می شود.
با این حال ، پیشرفت های علمی اخیر بدان معنی است که PGT فرصت تصمیم گیری دیگری به ما می دهد - سلامت ژنتیکی جنین.
تشخیص ژنتیکی قبل از کاشت (PGD) به پروفایل ژنتیکی جنین های ایجاد شده از طریق IVF قبل از انتقال به رحم بیمار گفته می شود. در طول PGD رویان برای تعدادی از اختلالات ژنتیکی خاص غربال می شوند ، به طوری که امکان وجود جنین های انتخاب شده با این ناهنجاری های خاص را از بین می برند
PGD به بیماران مبتلا به بیماری مزمن در سابقه خانوادگی خود امکان می دهد تا از انتقال آن به فرزندان خود جلوگیری کنند. اگر سابقه خانوادگی بیماری های شدید ژنتیکی یا سقط جنین قبلی به دلیل اختلالات ژنتیکی وجود داشته باشد ، ممکن است یک متخصص ، PGD را توصیه کند.
اصطلاح غربالگری ژنتیکی قبل از لانه گزینی (PGS) برای نشان دادن روشهایی استفاده می شود که به دنبال بیماری خاصی نیستند اما از تکنیک های PGD برای شناسایی جنین در معرض خطر استفاده می کنند. PGS شامل بررسی کروموزوم های جنین برای وجود ناهنجاری های رایج است. ناهنجاری های کروموزومی علت اصلی سقط جنین و کاشت ناموفق جنین است. این ناهنجاریها همچنین می توانند باعث بیماری های جدی پزشکی مانند سندرم داون شوند.
PGS به طور معمول برای موارد زیر توصیه می شود:
کلینیک آلتراویتا در زمینه داروهای تولید مثل ، درمان ناباروری زنان و مردان ، مطالعات سیتوژنتیک و ژنتیکی مولکولی موقعیت های برجسته ای را به خود اختصاص داده است.
or
